محصول من!
طراحی ص ن عتی رشته ی پولداراس...
اصن کلیت و ماهیتش مال پولداراس....
برعکس یه سری رشته ها که بدبخت بیچاره ها توش موفق میشن تو این رشته فقط پولدارا موفق میشن....
ماهیت دیزاین یعنی یه ارزش افزوده تو روش زندگی.یه ارزش افزوده تو نحوه استفاده از یه محصول یا برطرف کردن نیازت...
اینکه یه محصول طراحی کنی مخصوص آدم های تنبل که باهاش راحت مسواک بزنن....
صندلی مطالعه مخصوص آدم های چاق...
یا هزار کوفت و زهر مار دیگه که فقطططط و فقططط مال آدم هایی هست که نیازهای اولیه رو کاملا تامین هستن نیازهای ثانویه هم تامین هستن اینا دیگه میره تو مبحث کون گشادی و لاکچری بودن....
ولی من نمیخوام اینجوری کار کنم....
شده به هرررر دری میزنم...به هرررر دری میزنم که موضوع پایان نامه م رو جوری ببرم جلو که قابل ساخت باشه...اونم مخصوص بیمارستانای دولتی....ینی باید براورد هزینه ش جوری بشه که راحت بیمارستان دولتی توان خریدش رو داشته باشه...
نباید همه چیز های خوب برای بچه پولدارا باشه....
من خودم فوبیای پزشکیم رو از بیمارستان طبی کودکان گرفتم.....و تا این سن هم باهاش درگیرم...
ینی بچه ی کوچیکی که میره طبی کودکان بستری میشه آدم نیست؟؟؟؟حس ترس و درد نباید توش رفع بشه؟؟
تا کی ما باید واسه یه سری آدم خاص طراحی کنیم؟؟؟
مثلا اسلحه برای رئیس جمهور طراحی کنیم.چرا؟؟؟واقن؟؟
من از همین امروز به خودم قول میدم.به هر شکلی که شده..به هر در و درمونی که شده محصولم جوری طراحی بشه که عموم استفاده کنن.
پولدارا میرن کشورای خارجی لاکچری درمان میشن....
من قول میدم بعد از پایان نامه م و محصولم دیگه بچه ها درد نکشن
