از دستت ناراحتیم آقای کارگردان
یه زمانی فک میکنی برای رسیدن به فانتزیات خیلی وقت داری.
کلی وقت داری که همه چیزو امتحان کنی.تو همه چی سرک بکشی.از همه چی سر دربیاری.امتحان میکنی و بعدشم میگی نشد یکی دیگه.
فک میکنی خیلی وقت داری برای اینکه فانتزیات رو رئالیسم کنی.به مسیرش هم فک میکنی.به یه مسیر فانتزی هم فک میکنی.
مثلا صب از خواب بیداری میشی.یه صبونه لاکچری.بعدش تو یه هوای خوب صب راه میوفتی میری سرکارت.اتفاقای خوب.آدمای خوب.همه چیز مطابق با سطح فرهنگ خودت.حتی بالاتر.
پیشرفت بیشتر.موقعیت بالاتر....تفریحات فانتزیت رو هم مرور میکنی کم کم...
مث کاری که بچه بودیم میکردیم.هممون فک میکردیم 25 سالگی ینی وااااووو....ینی به همه چیز رسیدی
اون موقع ها فک میکردی 25 سالگی اوج همه چیزه.با خودت فک میکردی خب تا 25 سالگی من خعععلی وقت دارم.تو این خععععلی وقت خخععععلی کارای مختلف میشه کرد.من قطعا تو 25 سالگی زندگیم این نخواهد بود.
ولی چند درصد ماها به این رسیدیم؟؟؟ما ازین ناراحتیم که چرا کارتون ها و برنامه کودک های بچگیمون بهمون دروغ گفتن...
اونا میگفتن ما بزرگ شیم دکتر میشیم.مهندس میشیم.بازیگر یا فوتبالیست میشیم.سلبریتی های خفن میشیم.
ما ازینکه این چیزا نشدیم ناراحتیم...
من مهندس شدم....ولی این مهندس با مهندسی که همیشه تو ذهنم بود فرق داره.
من فهمیدم که برای رسیدن به فانتزیم باید خیلی بیشتر از این حرفا وقت بزارم.خیلی بیشتر از این حرفا زحمت بکشم.خیلی بیشتر از این حرفا حرف بشنوم.دلم بشکنه.خسته بشم.نامردی بشه در حقم
اینا چیزایی نبود که تو کارتون های زمان ما بگن.مرور زمان تو کارتون ها و فیلمای زمان ما فقط یه سری تصویر و موسیقی بود.که نشون میداد مثلا 10 ساااال بعد...بعد طرفو میدیدی با کیف سامسونت و کت و شلوار سوار لیموزین میشه....یا یه سلبریتی خفن شده و از لیموزین پیاده میشه و کلی عکاس میان ازش عکس میندازن رو فرش قرمز....
من ناراحتم...ازون کارگردان فیلما و کارتون های زمان خودمون....
اون نباید گذر زمان رو با چن تا موسیقی خوب و تصویر خوب نشون میداد....
اون باید بجای اینکه چن ثانیه موسیقی پخش کنه و بنویسه 10 سال بعد یه 90 قسمتی هم قسمت حداقل 1 ساعت ازون 10 سال بعد میگفت...
ازینکه تو این 10 سال چی کشید.چی شد که این شد؟؟چقدر اشک ریخت؟؟؟چقدر خورد زمین و دوباره بلند شد؟؟چقدر توهین شنید؟؟چقدر با اعصابش و روح و روانش بازی شد....
اینا مهم ترین قسمت های این فیلم ها و کارتون ها بود...که آقای کارگردان هیچوقت به ما نشون نداد
از دستت ناراحتیم آقای کارگردان...