برنامه!

این اثاث کشی هم دردسری شده واسم.

من اصلا به این چیزا عادت ندارم.از همه بدتر آویزون بودنه.اینکه هنوز مشخص نیست که کارهای شهرداری و مجوز هاش چقدر طول میکشه.این یه جور سردرگمی برام ایجاد کرده.وسایلایی که لازم نداریم رو جمع کردیم.همین شلوغی خونه رو مخمه.

حتی برنامه هام رو هم که میخوام یادداشت کنم نمیتونم.همش حس میکنم گمش میکنم.

من عادت دارم برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت مینویسم.1ساله و 6 ماهه و 3 ماهه و ماهانه و هفتگی.

الان برنامه 6 ماه دوم سال رو ندارم.هفتگی و ماهانه ها رو هم همینطور.همینجوری تو ذهنمه فقط.اینجوریم اصلا دوست ندارم.چون عادت دارم برنامه ها رو روی یه کاغذ آ چهار مینویسم و میزنم به تخته وایت برد.الان اصلا تمرکز ندارم که بخوام برنامه بنویسم.حس میکنم اگه بنویسم جدی نمیگیرمش

یه مشکل دیگه ش هم اینه که من تو این خونه مستقل بودم.طبقه سوم خودم تنها بودم.ازینکه الان بخوام برم تو یه آپارتمان برام سخته.ازینکه تلفن صحبت کنم و صدامو بشنون.ازینکه راحت برای خودم موزیک گوش نکنم با صدای بلند تو هر ساعت شبانه روز.اینکه هرچی دلم بخواد بپوشم تو خونه.اینکه بهم بریزم اتاقو.کلا خیلی ازین آزادیا ازم گرفته میشه و من عادت ندارم.این قضیه یه کم نگرانم کرده.

پ.ن:دارم یه تصمیمایی میگیرم.شاید از ایران برم.روز به روز بیشتر دارم این نیاز رو حس میکنم.البته نه اینکه به هر قیمتی برم.یا نمیرم.یا اگه برم به بهترین شکل ممکن میرم.چون شدیدا آدم محتاطی هستم و تو زندگیم اصلا اهل ریسک نیستم.حالا نمیدونم این ویژگی خوبه یا بد.ولی به هر حال من آدمه ریسکی نیستم.باید همه چیز اصولی باشه.اینکه بگم میرم اونجا حالا درست میشه و این چیزا نیست.و این قضیه یه کم سخته.این مدل رفتن یه کم سخته.ولی خب اگه طبق برنامه دقیق خودم پیش بره احتمالا تا 3 سال دیگه اوکی میشه.ولی به تاپ ترین شکل ممکن.اگه بخوام شرتی پرتی برم و این چیزا که نهایتا 1 سال دیگه.

حالا به هر حال نمیشه خیلی هم قطعی به این چیزا تایم داد.این چیزا یه پروسه هست که باید طبق زمان اصلیش بگذره و کامل شه.

باید ببینم چی میشه.

فعلا امیدوارم این روزای پر مشغله رو بتونم به خوبی مدیریت کنم.کارم.اثاث کشی.دانشگاه.پایان نامه.نرم افزارای جدید.زبان

اووووف

در ضمن این بلاگ اسکای هم اصلا خوب نیست :| چیییههه!!!بد ریخته بد قواره!!!شبیه نیم رخ کف گیره.هیچی نداره